رفع چسبندگی اعصاب نخاعی
درد مزمن می تواند باعث ایجاد افسردگی و ناتوانی در فرد شود. متاسفانه در هنگام بروز دردهای مزمن بدن انسان نمیتواند کمک زیادی به فرد بیمار نماید.(بر خلاف زمان ابتلا به سرماخوردگی).در این مورد شما بهتر است از دانش پزشکی برای بهبود درد خود بهره ببرید. پزشکان به شما آموزش می دهند که چگونه درد خود را درمان نمایید و این وظیفه شماست که دستورات پزشک خود را مو به مو اجرا کنید. از اینکه می توانیم در بهبود درد شما مؤثر باشیم به خود می بالیم.
درمان درد به صورت مداخله ای (اینترونشن ) شامل روش‌های مختلفی می‌شود که از طریق آنها دردهای حاد یا مزمن مورد درمان قرا می‌گیرد. این شاخه پزشکی در سالهای اخیر با سرعت زیادی رشد و توسعه پیدا کرده است. از طریق استفاده از کاتترهای فنری قابل هدایت پزشکان قادر به هدف گیری دقیق منشاء ایجاد درد و تزریق داروها و یا انجام درمان از طریق تحریک‌های الکتریکی شده‌اند.
یکی از علل شایع ایجاد کمردرد بخصوص بدنبال جراحی روی کمر ایجاد بافت فیبروز ناشی از برش جراحی در فضای اپیدورال یا فضایی که نخاع و ریشه‌های نخاعی را در بر می‌گیرد می‌باشد. که این بافت فیبروز با چسبیدن به ریشه‌های عصبی از حرکت آزادانه آنها جلوگیری کرده و منجر به ایجاد درد در ناحیه کمر یا انتشار درد به اندام تحتانی می‌شود.
فضای اپیدورال یک ناحیه نازک بین فضای داخلی ستون مهره‌ها و لایه محافظ اطراف نخاع می‌باشد.
چگونگی انجام کار:
این روش تحت راهنمایی با فلوروسکوپی انجام می‌شود. پزشک کاتتر (لوله نازک) فنری راهنما را از نزدیک‌ترین جا به محل درد وارد فضای اپیدورال می‌کند که در بیشتر مواقع این ورود از طریق سوراخ استخوان ساکروم (خاجی) و از طریق کانال کودال صورت می‌گیرد سوراخ ساکرال یک پنجره طبیعی در ستون فقرات است که نزدیک انتهای استخوان خاجی قرار دارد. ورود و جلو رفتن کاتتر در فضای اپیدورال به طور همزمان از طریق عکسبرداری به طور دقیق مورد پایش قرار می‌گیرد و کاتتر با دقت بالا به سمت عصب آسیب دیده که باعث ایجاد درد شده است هدایت می‌شود.
نوک کاتتر نرم بوده و از ایجاد هر گونه آسیبی به ساختمانهای اطراف جلوگیری می‌نماید. تنه کاتتر به منظور عبور از فضای اپیدورال از جنس مقاوم‌تری ساخته شده است. هنگامی که نوک کاتتر به محل منشاء درد برسد میتوان از طریق آن داروهای کاهنده درد را بطور دقیق در جای مناسب تزریق نمود. بدین طریق با حداقل دوز دارو و در نتیجه حداقل عوارض،میتوان حداکثر نتیجه ممکن روی کاهش درد را بدست آورد.
مراحل انجام کار:
بعد از پوشیدن لباس مخصوص اتاق عمل، شما را به اتاق مخصوص می‌برند. شما در طول انجام کار باید به طوری روی تخت بخوابید که پشت شما به سمت بالا باشد. بعد از شستشو واستریل کردن نواحی کمری و پشتی شما پزشک محل ورود کاتتر را با تزریق محلول بی حسی به طور موضعی بی حس می‌کند. برای انجام این عمل نیازی به بی هوشی عمومی نمی‌باشد.
بعد از انجام بی حسی موضعی، سوزن اپی دورال وارد می‌شود و از طریق آن کاتتر وارد فضای اپیدورال شده و تا رسیدن به محل ایجاد درد در کانال به جلو رانده می‌شود. در طول انجام این کار ممکن است از شما خواسته شود که انگشتان پای خود را حرکت دهید و یا احساس خود از یک تحریک ویژه را بیان نمایید.
حرکت کاتتر در حین پیش رفتن در فضای اپیدورال به طور پیوسته توسط فلورسکوپ مورد پایش قرار می‌گیرد تا از جایگذاری مطمئن و موثر آن اطمینان حاصل شود.
پزشک به منظور دیدن مسیر اعصاب کمری از تزریق ماده حاجب بهره می‌برد. ماده حاجب، محلولی است که بوضوح در تصاویر فلورسکوپ دیده می‌شود و محل ریشه‌های عصبی را به طور واضح‌تری برای پزشک مشخص می‌کند. لازم به ذکر است که ماده حاجب مورد استفاده در این روش هیچگونه عوارضی روی بدن انسان ندارد.
سایر مواد تزریقی که به منظور درمان درد تزریق می‌شوند شامل داروهای برطرف‌کننده چسبندگی‌ها و بافت فیبروز باضافه داروهای ضد التهاب می‌باشند. داروهای معمول شامل کورتون، ماده بی حسی، آنزیم حل کننده چسبندگی‌ها و سالین هایپرتونیک می‌باشند. بعد از انجام تزریق به احتمال زیاد درد شما در همان لحظه به طور محسوسی کاهش خواهد یافت. در پایان کاتتر خارج و محل با پانسمان مناسب پوشیده خواهد شد.
مرحله پایانی:
بیمار برای مدت یکساعت در قسمت ریکاوری مورد پایش قرار می‌گیرد و در صورت ثبات علائم حیاتی و توانایی بیمار در راه رفتن بیمار مرخص می‌شود.
نکته پایانی: بیمار باید به یاد داشته باشد که این روش فقط یکی از اجزاء درمان او می‌باشد مواد تزریق شده منجر به از بین رفتن چسبندگی‌های اطراف ریشه‌های عصبی و کاهش التهاب آنها می‌شود. اما باید به این نکته توجه داشت که درمان فیزیکی مناسب بعد از تزریق به منظور آزادسازی کامل ریشه‌های عصبی از چسبندگی‌های پیرامونی آن یک شرط لازم و ضروری است.
